Ik liep weer terug naar waar ik vandaan kwam, maar er was geen TV. Nergens te zien. Ik liep door. Hoelang blijf ik wel niet hier vast zitten? Ik loop wel door. Zo groot kan deze plek toch ook niet zijn? Ik ben er achter gekomen hoe groot deze plek is. ONEINDIG. Hoe weet ik dat, zul je je vast afvragen? Ik ben nu al, een HALF UUR ALLEEN MAAR VOORUIT AAN HET LOPEN, EN HET EINDE IS NOG STEEDS NIET IN ZICHT. KLOTESCHOOL! Wacht even. Is dat… Een luik? Ik ren er naartoe. Het IS een luik! Hij zit wel heel hoog. Ik kan klimmen? Ik klom op de muur, en toen ik door het luik wilde klimmen… WERD IK GEJUMPSCARED. Het was een geest meisje. Ik kon niet goed zien hoe ze eruit zag, maar het was duidelijk een geest meisje. Ik loop maar door, want ik verspil mijn tijd hier. Ik loop nu even en, hee! Een hoek! We gaan het hoekje om! Jip- Ik zweer dat ik daar net een geest zag. Niet zo’n kind, bij 1 van die lijken. Een volwassen man. Ik rende ernaartoe, (wat best een hele domme keuze was, gezien er een geest is, en ik ga er recht naartoe, dat is letterlijk hoe alle horrorfilms werken) maar om het hoekje zag ik niks. Behalve… Een ladder! Voor het luik! Ik pakte hem, ik nam hem mee, (was heel zwaar en ik ben 4 keer gebotst tegen de muren) en toen was ik bij het luik. Ik zette de ladder weg, en ik klom er doorheen, en verder, en verder, en toen zag ik-
Wacht voor deel vijf!
